niedziela, 9 września 2012

Rozdział VI

Adam siedział na łóżku z papierosem patrząc w okno ,nawet nie zwrócił uwagi kto wchodzi do pokoju.
-Mogę?-zapytałam.Nie odpowiedział mi.Siedział w takiej samej pozycji jak w chwili gdy weszłam.Po podłodze walały się butelki od wódki i puszki od piwa.W pokoju było siwo od dymu papierosowego.
-Adam ,mogę?-powtórzyłam głośniej.Wzruszył obojętnie ramionami.
Odgarnęłam puszki z łóżka i sie usiadłam koło niego.Spojrzał się na mnie i zapytał
-Po co tu przyszłaś ? Też mnie pocieszać i wyciągać gdzieś.Nie dzięki ,nie idę.
-Adam ,nie chodzi już o to ,że masz się bawić na imprezach ,pocieszanie też nic nie da ,ale zacznij żyć bo się wykończysz.
-Chuj mnie to obchodzi ,bardzo dobrze w końcu będę przy niej -wydarł się na mnie.Wstałam i wyszłam.Poszłam do kuchni ,napiłam się wody bez pytania.
-Ma tu Pani może jakieś worki na śmieci ?-zapytałam ją.
-Tak mam ,a po co Ci? -odpowiedziała pytaniem na pytanie ,wyciągając worki i podając mi.
-Trzeba najpierw ogarnąć w jego pokoju ,bo tam się nie da żyć -odpowiedziałam idąc z powrotem do jego pokoju.Zaczęłam zbierać puszki i wszystko co się walało i było nie potrzebne.Otworzyłam okno ,wpuściłam trochę świeżego powietrza.
-Adam do cholerny jasnej !-wrzasnęłam na niego ,aż zląkł się i spojrzał na mnie pytająco.-Mógłbyś ruszyć tą swoją dupę.Idź się wykąpać ,a później gdzieś idziemy nie ma ,że nie.-Rozkazałam mu, o dziwo mnie posłuchał ,wziął rzeczy ,które mu przygotowałam i poszedł.
Ogarnęłam do końca w pokoju ,gdy układałam poduszki na łóżku pod poduszką leżało pełno zdjęć Ady ,leżał także list w kopercie ,delikatnie go wyjęłam i zaczęłam czytać.
"Ada ,nie umiem pisać listów więc nie wiem jak pisać.Wiem ,też że nie weźmiesz go do ręki i nie przeczytasz.Bardzo chciałbym ,żebyś siedziała tu teraz ze mną ,żebyśmy chodzili na spacery ,rano wieczorem,popołudniu.Razem.Bardzo żałuję ,że nie powiedziałem Ci tego jak bardzo Cię kocham zanim odeszłaś.Nie stop Ty nadal tu jesteś ze mną ,wiem to.Już niedługo dołączę do Ciebie i będzie tam razem szczęśliwi ,naprawdę obiecuję.Kocham Cię."
 Odłożyłam list tam gdzie był ,gdy do pokoju wszedł Adam.-No i świetnie ,wychodzimy-powiedziałam do niego.Oznajmiłam jego mamie ,że wychodzimy na co ta odpowiedziała uśmiechem.
-Gdzie idziemy?-zapytał mnie.
-A gdzie chcesz?
-Do niej
Ruszyliśmy więc na cmentarz.Po drodze wstąpił do kwiaciarni.Kupił bukiet tulipanów.Oczywiście jej ulubionych.Gdy doszliśmy usiadł się przy jej grobie ,siedział i patrzył się na jej zdjęcie a łzy spływały mu po policzkach.Siedzieliśmy jeszcze jakieś pół godziny.
-Możemy wracać-powiedział i ruszył ku wyjściu.Szłam razem za nim.Wróciliśmy do jego domu.Poszłam do jego mamy ,pogadałam z nią i wyszłam.
Adam siedział sam w pokoju.Pisał kolejny list ,płacząc i pytając się Boga dlaczego on.Nagle dostał wiadomość nadawca"Moje kochanie<3" Treść:Nie płacz głupku ,przecież jestem obok." Spojrzał na jej telefon ,w którym właśnie pokazała się informacja o wysłaniu wiadomości.Spojrzał z zdziwieniem ale uśmiechając się pod nosem.
Gdy wróciłam do domu-jak zwykle pustego.Poszłam do siebie do pokoju. Tam tak samo bałagan.Nie miałam siły sprzątać.Spakowałam się na jutro ,wzięłam prysznic ,laptopa i położyłam się do łóżka.
Weszłam na fejsa ,kilka powiadomień zaproszenia do gier i jedno zaproszenie do znajomych.Kliknęłam na to.Amelia Bernet.-A te czego chce-pomyślałam.Potwierdziłam ,żeby obczaić jej zdjęcia i profil.Zamknęłam laptopa i zasnęłam.Sama nie wiem kiedy.Obudziłam się rano,oczywiście zaspałam.Ogarnęłam się w 10 minut i wpadłam do sypialni -zawieziesz mnie ? Bo zaspałam ?-Powiedziałam do mamy ,która własnie się obudziła.
-Daj mi 5 minut.Idź już do samochodu.-zdziwiłam się ,że nie protestuje ,ale poszłam do samochodu tak jak kazała.Po 5 minutach jechałam już do szkoły.
Weszłam ,zobaczyłam Adama siedzącego z chłopakami.Poszłam do nich i się przywitałam.
Zadzwonił dzwonek na lekcje.Poszłam więc do klasy i usiadłam się sama
-Mogę się do Ciebie usiąść ?-zapytała się mnie Amelia
-Jak musisz-przewróciłam oczami ,że będę musiała z nią siedzieć.Nie przypadła mi do gustu.Szara cicha myszka ,pomimo ,że była zupełnie inna niż Ada ,mi ją bardzo przypominała.
____________________________
Kompletnie nie wiem o czym pisać ,żeby się coś działo.Jakieś sytuacje czy coś.Nuda,nuda,nuda w tych rozdziałach.Jakies pomysły? Czyta to ktoś w ogóle? : )
Flaker

Moblo.
Moblo.

środa, 15 sierpnia 2012

Rozdział V.

Zasnęłam około 2.Gdy się obudziłam było już przed siódmą.Damian siedział w salonie i jadł śniadanie ,które przygotował tata.
-A Kanon gdzie?-zapytałam zaspana,przeciągając się.
-Ooooo ,któż to się obudził .Siadaj tata ,tfuu to znaczy Twój tata zrobił nam śniadanie ano i jedziemy taksówką ,bo Twój tata musiał jechać wcześniej.A twoja mam śpi chyba ,nie wiem.-wydusił siebie jednym tchem.
-Dobra, taaa na pewno śpi księżniczka.A pytałam się gdzie Kanon jest?-Powtórzyłam drugi raz ,bo za pierwszym razem to pytanie chyba do niego nie trafiło.
-Widziałem go jak leżał na oknie w kuchni ,teraz nie wiem gdzie jest.A Ty jedz i się ubieraj bo jeszcze do mnie trzeba jechać.
-Wiem,wiem.A jak ja się znalazłam na łóżku? A ty gdzie spałeś ?-zapytałam ,zjadając kolejna kanapkę
-Musiałem Cię zanieść.Jak to gdzie? Razem z Tobą.Wiedziałem ,że nic nie będziesz pamiętać.-odpowiedział z szyderczym uśmiechem.
Zaśmiałam się pod nosem dodając-głupek jesteś i tyle.
Gdy się ogarnęłam ,pojechaliśmy do domu Damian ,oczywiscie nie obyło się bez poganiania mnie i wparowania do łazienki gdy byłam na samej bieliźnie.
-Wchodzisz czy czekasz?-zapytał wysiadając z taksówki.
-Poczekam-wymusiłam uśmiech i włożyłam słuchawki do uszu.Jednak postanowiłam się nie dołować i iść po niego. Weszłam do domu i krzyknęłam "dzień dobry" odpowiedziała mi jego mama.Wiedziałam ,że tylko ona jest w domu więc nie wiele myśląc wparowałam do łazienki w ,której Damian się przebierał.Stał na samych bokserkach.
-Mmmm,ale seksowanie wyglądasz.-Podeszłam do niego i szepnęłam mu do ucha
-Rozumiem.To ma być zapłata za dzisiejsze moje wparowanie do Ciebie ?-zapytał z grymasem na twarzy
-No można tak powiedzieć,ale rusz te swoje szanowne cztery litery i chodź bo się spóźnimy.A tak przy okazji mogę Twoją bluzę bo swojej z domu zapomniałam?-uśmiechnęłam się słodko do niego.
-Weź ,ale idź już mi stąd,zaraz będę-odpowiedział wyganiając mnie z łazienki.
Wzięłam bluzę i wsiadłam do taksówki ,która nadal na nas czekała.Za chwilę przyszedł Damian.Gdy dojechaliśmy do szkoły powiedziałam
-Trochę się boję
-Nie bój się.Jesteś ze mną .Te fałszywe suki się odgoni ,a chłopacy Ci nic nie zrobią przecież.-odpowiedział obejmując mnie ramieniem.Weszliśmy tak do szkoły.Czułam wszystkich wzrok na sobie.Miałam ochotę się rozpłakać.Zobaczyłam Adama siedzącego samego z słuchawkami w uchach.Chciałam iść do niego ale Damian mnie powstrzymał.
-Pamiętaj ,że musisz dać radę.Masz nas.A do niego po szkole pójdziesz ,teraz lepiej nie.-powiedział mi do ucha.
Całe przerwy spędziłam z chłopakami.Lekcje w ostatniej ławce ,z łzami w oczach i słuchawkami w uszach.Dziewczyna o ,której mówiłam Damian miała na imię Amelia i dołączyła do mojej klasy.Nie przypadła mi do gustu.Była spokojna ,nie odzywała się w ogóle ,zapisywała tylko to co nauczyciele pisali ,a ja przyglądałam się jej co chwila.Nauczyciele nie zwracali na mnie większej uwagi tylko pytali się czy jestem.Na pewno tata im coś powiedział.
-Dziś chyba do Ciebie nie będę mógł przyjść.Musze z tatą jechać i mu pomóc -zwrócił się do mnie Damian
-ale ja mogę przyjść-wtrącił się Alan.
-Ok.Dzięki ,ale chciałabym dziś iść do Adama-odpowiedziałam ,wymuszając uśmiech
-No jak chcesz-dodał Alan
-Zresztą nie będziecie mogli do mnie codziennie przychodzić.Musze przyzwyczaić się do samotności w domu.-powiedziałam i nie dałam dojść do słowa chłopakom bo wsiadałam już do taksówki.
Weszłam do puste domu ,zresztą żadna nowość-pomyślałam.Kanon od drzwi zaczął plątać się pomiędzy nogami
-Już Cię biorę i dam Ci coś do jedzenia -zwróciłam się do kota ,chociaż wątpię żeby rozumiał.
Rzuciłam plecak w korytarzu i poszłam z nim do kuchni ,dałam mu jego ulubioną karmę.Dla siebie wyjęłam sos spaghetti i makaron ,który musiałam ugotować.Poszłam do pokoju przebrałam się i zabrałam się za gotowanie.Nie wiedziałam kompletnie co do czego ale jakoś mi się udało.
Złapałam  Kanona i wypuściłam go na dwór.Sama poszłam wzięłam ubrałam bluzę Damiana ,której mu nie oddałam,ubrałam balerinki ,zawołałam kota ,zamknęłam dom i ruszyłam w kierunku Adama.
Gdy doszłam do jego domu ,nacisnęłam na dzwonek ,otworzyła mi jego mama.
-Dzień dobry ,jest Adam?-zapytałam się kobiety.
-Tak jest ,proszę wejdź.-zaprosiła mnie do środka -Jest u siebie w pokoju.Chcesz może herbatę ?
-Nie ,nie dziękuję.-uśmiechnęłam się sztucznie.
Gdy zmierzałam w kierunku pokoju Adama nagle zawołała mnie jego mama.
-Lidiaaa ,chodź na chwilkę do mnie.
Wróciłam się do kuchni w ,której była jego mama
-słucham?
-Zrób coś proszę ,siedzi całe dnie w domu nigdzie nie wychodzi ,przychodzą tu czasem jego koledzy ten Damian ii jak mu tam Alan chyba ,ale on i tak nigdzie z nimi nie wychodzi.Nie wiem co mam już robić.-wzruszyła ramionami a w jej oczach pojawiły się łzy.
-Dobrze ,postaram się coś zrobić.
Gdy weszłam do niego,to co zobaczyłam totalnie mnie zszokowało.
                                                                                                                  ________________________
                                                                                                                  http://flaker.pl/kissmebabyx3

środa, 18 lipca 2012

Rozdział IV.

Był październik,ciepły i jesienny.Od śmierci Ady minął tydzień.Nie rozumiałam dlaczego akurat ona,codzienne zadawanie sobie tego pytanie i czekanie aż napisze sms'a "To gdzie idziemy ?" wiedziałam ,że go nie dostane a pomimo to czekałam.Chłopacy codziennie przychodzili do mnie i nie zostawiali samej.Nie raz miałam ich dość.
-Niusia ,może poszłabyś jutro do szkoły?-Tata przyszedł do mnie do pokoju , z kubkiem kakaa dla mnie.
-Już jutro? No tato ,wiesz ile będzie głupich pytań ,jak będą się patrzeć .
-No wiem kochanie, ale nauczycielka juz dzwoniła i się pytała o Ciebie ,przecież jest początek roku ,później będziesz miała zaległości ,masz chłopaków przecież z sobą.-Mówił spokojnie do mnie,tłumacząc jak małemu dziecku.
-ale nie będzie jej! ale dobra pójdę-odpowiedziałam z złością w głosie.
-No dobrze ,dobrze to spakuj się ,jutro o 7.30 wyjeżdżamy.Co chcesz na kolacje ?
-Pizze mi zamów -odpowiedziała mu zmierzając w kierunku szafki ,w której miałam książki.
Zostałam sama z wspomnieniami, z tysiącem myśli.
"Jutro będę w szkole."-Napisałam do chłopaków sms'a, do Adama nie pisałam ,bałam się o niego ,nie wiedziałam co się z nim dzieje  ,Damian miał się dowiedzieć i mi powiedzieć ale nie było go u mnie od piątku.Może dziś przyjdzie ,przez te wszystkie dni nie myślałam o nim ,jak o chłopaku w którym jestem zakochana.Alan odpisał ,że też idzie, a Damian nic. Spakowałam się i usiadłam na łóżku z Kanonem i laptopem.Usłyszałam na dole dzwonek.Zeszłam ,żeby otworzyć 'na pewno z pizzą' więc poszłam jeszcze do taty po kasę.Otworzyłam drzwi ,stał w nich Damian z swoim łobuzerskim uśmiechem.-Wchodź ,myślałam że to pizza bo czekam na nia-powiedziałam idąc w kierunku swojego pokoju -Aaa czyli się mnie nie spodziewałaś?
-No nie.
-No ,ale napisałaś to jestem no i przy okazji zjem pizze bo przecież sama nie dasz rady
Odpowiedziałam mu ironicznym uśmiechem.Usiadł na łóżku i wziął laptopa
-Na fejsie siedzisz ,nikt nie pisze ? Taaa jest w związku z tym oo ja. A wiesz ,że do nas do szkoły przyszła jakaś nowa ,Ania ,Asia czy Amela nie wiem ,wiem że jakoś na A.-gadał jak najęty,nie spoglądając na mnie ,tylko przeglądał tablice, ja siedziała wpatrzona w niego i słuchałam tego co mówi.
-Do ,której klasy chodzi? Jutro się ją obczai.Idę bo chyba pizzę przywieźli
Idąc ,zamyśliłam się i spadłam z schodka -aaaaaa ,no fuck -krzyknęłam.Damian pojawił się przy mnie natychmiastowo -Booli -spojrzałam się na niego z lekkim uśmiechem. -Oj Ty nie zdaro ,ja to zawsze muszę Ci dupe ratować.-Wziął mnie na ręce i zaniósł na łóżko.Dałam mu kasę i poszedł na dół. Wrócił z dwiema pizzam.-Normalnie kocham Twojego tatę..-Ja również -odpowiedziałam siedząc ,na łóżku i trzymając się za kostkę. -Aż tak bardzo Cię boli biedaku ? -No trochę,ale dobra nie ważne daj pizze -wzięłam jedno pudełko. Rodzice poszli gdzieś do znajomych ,na pewno trochę posiedzą.-Daaamian wiesz jak ja Cię lubię .nie?-Wiem ,wiem Ty mnie nawet kochasz,co chcesz? -Dobra,dobra nie bądź taki do przodu ,no bo wiesz oni poszli a ja sama będę.-Żadnego seksu-odpowiedział ,śmiejąc się-Daj mi dokończyć, Ty tylko o seksie.No to zostań  u mnie na noc obejrzymy film pójdziemy spać rano podjedziemy do Ciebie się przebierzesz i pojedziemy razem do szkoły?-No dobra ,zrobię to już dla Ciebie. Dzięki-dałam mu buziaka w policzek i chciałam wstać po telefon ale nie dałam rady.Podał mi go Damian.Napisałam do taty oczywiście się zgodził,jego mama również więc nie było problemu.Poszukał jakis film na dvd.Leżeliśmy przytuleni i go oglądaliśmy.Przy Damianie odzyskiwałam humor ,chociaż i tak po chwili go traciłam na myśl o Adzie.

sobota, 19 maja 2012

Rozdział III.

-Domyślałam się.Bez powodu tak długo by mnie nie trzymali -uśmiechnęła się i to wszystko na spokojnie powiedziała.
Nie wierzyłam w to co ona mówi.Ja załamałbym się po takiej wiadomości, a ona tak po prostu na spokojnie jakby w ogólne się tym nie przejmowała,a nawet jakby się z tego cieszyła.
-Co Ty mówisz ?Tak na spokojnie ? Musisz z tego wyjść. Dla mnie ,dla siebie dla Adama musisz po prostu musisz!-wykrzyczałam to na całą salę.Ona spojrzała się na mnie i uśmiechnęła ,widziałam , że ma łzy w oczach.
Kolejne dni mijały szybko , ona chemioterapia ,ja codzienne widzenia z nią .Adam przychodził do niej też prawie codziennie , on się w niej zakochał widać to po nim lecz jeszcze jej tego nie powiedział.
Trzecia w nocy ,telefon z szpitala w słuchawce słyszę krzyk jej matki i błaganie żebym przyjechała bo ona umiera.Szybko wbiegłam do sypialni ,akurat taty nie było w domu więc wydarłam  się do mamy , ze ma szybko wstać.Złapała kluczyki i jechaliśmy przez miasto jak najszybciej dl szpitala w piżamach.Wpadłam do szpitala jak szalona ,trzymałam ja za rękę ona ledwo co oddychała i z nami kontaktowała.
-zadzwonisz do -powiedziała ledwo słyszalnie. Wiedziałam , że chodzi jej o Adama.
Zadzwoniłam do niego po kilku minutach zjawił się w szpitalu ,mieszkał blisko szpitala.
Wpadł do sali i zaczął krzyczeć do Ady , że ją kocha
-Ada ,kochanie Ty moje proszę nie zostawiaj mnie .Ja Cię kocham Ada słyszysz mnie nie odchodź Adaa-rozpłakał się jak małe dziecko
-Ja Ciebie też i was też -odpowiedziała i zamknęła oczy.Umarła.Jej dusza była gdzieś indziej.Moja siostra umarła.
Pamiętam , że jej matka krzyczała ,Adam płakał i krzyczał nawet moja mama płakała a ja zemdlałam obudziłam się rano wstałam z łóżka,przewróciłam się ponieważ kręciło mi się w głowie wstałam i pobiegłam do sali Ady ,jej tam nie było .Czyli to wszystko to nie sen ,czyli ona umarła.
Tata przyjechał po mnie około godziny 16. dostałam tabletki na uspokojenie przez wszystkie dni nie wychodziłam z domu.W dzień pogrzebu chłopaki przyszli po mnie ubrałam czarną sukienkę ,czarne balerinki wzięłam dwie paczki chusteczek i okulary przeciwsłoneczne.Całą drogę Damian i Alan obejmowali mnie a ja ryczałam.Poszliśmy po Adama był ubrany w czarny garnitur miał bukiet białych róż takich jakie najbardziej lubiła.Wszyscy szliśmy w milczeniu dalej pamiętam , jak "upuszczali" jej białą trumnę do ziemi krzyczałam wtedy i wyrywałam się ,ale Damian mnie trzymał wtuliłam się w niego i płakałam. Zaprowadził mnie do domu i siedział ze mną do samego wieczora aż zasnęłam rano obiecał , że gdy już wstanę on już będzie przy mnie.Tak jak mówił tak się stało ,rano siedział przy moim łóżku gdy się obudziłam.Cały dzień siedziałam w łóżku a on razem ze mną , na chwilę zasypiałam na jego ramieniu ale po chwili się budziłam z krzykiem i płaczem.Tak mijały kolejne dni.Nikt z naszej paczki nie chodził do szkoły kontakt miałam tylko z Damianem,który siedział przy mnie dzień w dzień,wycierał łzy i przytulał.Zastanawiałam się co z Adamem ,jak on sobie radzi , czy nic sobie nie zrobił.Damian obiecał , że się dowie .

środa, 16 maja 2012

Rozdział II.

Nie wiedziałam co ze sobą zrobić.Chciałam do niej pójść ale mi nie pozwolili.Dali jakieś tabletki na uspokojenie ale mało pomogły.Lekarz powiedział , że Ada ma białaczkę , moja najukochańsza Ada białaczkę.
Nie dochodziła do mnie ta wiadomość.
-Oni się na pewno pomylili! Tato powiedz , że się pomyli no zrób coś -zaczęłam wydzierać się na każdego.
Tata wziął mnie i przytulił.Jak ona mogła mieć białaczkę czemu ona pełno myśli przechodziło mi przez głowę.
Przecież dopiero niedawno miała takie objawy.I co nagle białaczka? Ona musi żyć.
Przyjechała jej mama ,gdy mnie zobaczyła od razu wiedziała , że coś jest nie tak.Poszła do lekarza wyszła zapłakana ustała koło drzwi i zemdlała.Lekarze gdzieś ją zabrali .
-Możesz wejść do niej ,ale nie chwile i na razie nic jej nie mów bo może się coś pogorszyć.-lekarz zwrócił się do mnie.
Weszłam do jej sali ,leżała ,blada z oczyma podpuchniętymi.
-hej-powiedziała ledwo słyszalnie
-cześć kochanie moje.-odpowiedziałam i wtuliłam się w nią.
-płakałaś.? -zapytała mnie .
Nie wiedziałam co odpowiedzieć , wpadłam w zakłopotanie.
-Aaa niee, wiesz wieczorem byłam jeszcze u Ciebie z tatą i później zasnęłam dlatego mam takie oczy.-skłamałam.Nie wiedziałam co jej odpowiedzieć , przecież ona nie może się na razie dowiedzieć prawdy.
-A gdzie jest mama ?Chciałabym się z nią zobaczyć.
-A była gdzieś tu ale nie wiem może jest w kawiarence na dole.-i znowu musiałam kłamać.
- Lidiaa -zawołał mnie lekarz z korytarza -chodź już .Ada musi wypocząć.
-Pa mała -pożegnałam się z nią dałam jej buziaka i już wychodziłam z sali.
-Poczekaj
-Tak?
-Jak zobaczysz mamę to powiedz , żeby przyszła.I pamiętaj mała kocham Cię jak siostrę.I jak coś powiedz mu , że nigdy nie przestanę go kochać.-powiedziała uśmiechając się.
Czyżby mogła podejrzewać , że umrze. Nie , nawet ja tej myśli do siebie nie dopuszczam.
-Dobrze powiem .Ja Ciebie też.Głupoty gadasz .Trzymaj się-powiedziałam i przesłałam jej buziaka w powietrzu.
Pojechałam do domu i nie wiem jak przeżyłam ten dzień .Po szkole od razu przyszedł do mnie Alan i siedział ze mną aż zasnęłam wieczorem.Na następny dzień poszłam do szkoły.Po skończonej trzeciej lekcji podbiegł do mnie Adam.
-ejj Ty.-powiedział patrząc się na mnie
-Mam imię -przewróciłam oczami i odburknęłam mu
-Tak wiem , Lidia. Mam do Ciebie sprawę to znaczy.pytanie może kilka pytań
-Mów.
-Bo ta Twoja przyjaciółka -zaczął niepewnie
- Ada -Przerwałam mu.
-no wiem , że Ada. Ona jest chora nie ? i leży w szpitalu w ,której sali?-zrobił się czerwony na twarzy.
Ja momentalnie wybuchnęłam płaczem .Od razu przy mnie zjawił się Alan.
-stary a Ty co robisz ?-Alan zwrócił się do Adama.
-No ja tylko się pytałem oo..-zaczął się tłumaczyć.
-Tak jest chora .Poważnie chora . Sala numer 8 .Jak coś pamiętaj ona jest delikatna -powiedziałam mu i poszłam.
 Alan zabrał mnie na ławkę i siedział . Na lekcje nie poszliśmy . Adama już nie zobaczyłam w szkole. Gdy wróciłam do domu . Dostałam sms'a "Był tu ! rozumiesz Adam tu był ! ale się cieszę ! wpadniesz dziś?' ucieszyłam się jej szczęściem ale ona nie wiedziała najgorszego , na co jest chora.
"Serio? A pytał się o Ciebie .Ale to opowiem Ci jak przyjdę. No właśnie miałam wychodzić."
Nakarmiłam Kanona ,wyszłam z nim na dwór .Zrobiłam sobie kanapkę i wyszłam do szpitala.
30 minut później byłam już u Ady , była strasznie blada.
-oo tulipana dostałaś. A od kogo to ?-zapytałam puszczając jej oko.
-A od Adama.Dał mi nawet nie wiem skąd wiedział , ze to moje ulubione kwiaty.Pytał się co u mnie ,kiedy wychodzę,  i jak mówiłaś taki dziwny był ,zapytałam czemu taki jest ale jeszcze bardziej posmutniał powiedział żebym wracała do zdrowia i wyszedł .dziwne.-To wszystko mówiła z iskierkami w oczach
Gadałyśmy jeszcze sporo o nim.Siedziałam u niej aż do 21.00.Pod szpital podjechał po mnie tata i zabrał do domu.Umyłam się przepakowałam lekcje zamieniłam z mama kilka słów i zasnęłam.Wstałam rano ogarnęłam się do szkoły,siedziałam w niej 7 godzin.Po szkole Alan poszedł razem ze mną do domu ,widać było , że on też martwi się o Adę.Nawet płakał gdy dowiedział się , że ma białaczkę. Zebraliśmy się i poszliśmy do niej.I tak kolejne dwa dni.W końcu dowiedziała się , że ma białaczkę.Jej reakcja bardzo mnie zdziwiła.

czwartek, 10 maja 2012

Rozdział I.

-Hey , jak się czujesz ? -wpadłam do szpitala , w którym leżała moja przyjaciółka -Ada.
Traktowałam ją jak siostrę od dzieciństwa się znałyśmy i zawsze byłyśmy razem.
-Ech no wiesz nie jest dobrze ale , źle też nie.-odpowiedziała uśmiechając się pod przymusem.Trafiła do szpitala z powodu ciągłych omdleń ,zmęczenia i kołatania serca.
-Będzie dobrze mała. Wyjdziemy z tego razem.Zobaczysz.-Powiedziałam i przytuliłam się do niej.
-Mam nadzieje.A opowiadaj co tam w szkole? Było coś ciekawego?On był? jak ubrany co robił?-zapytała o chłopaka w ,którym jest cholernie zakochana .Adam bo tak miał na imię szatyn,niebieskie oczy.
-A jak to w szkole nic ciekawego. Te szmaty znowu coś się czepiały ale je spławiłam. Był ,był jakiś taki nieobecny duchem ,myślami gdzieś indziej . Ubrany jak to on koszula ,rurki,najeczki . Tak jak lubisz.-Opowiedziałam jej wszystko co chciała.
-Kurde szkoda , że nie mogę go zobaczyć. Chciałabym żeby tu przyszedł ,ale sam tak od siebie nie pod przymusem-uśmiechnęła się delikatnie.
Pogadałyśmy jeszcze trochę i musiałam już iść do domu jak zwykle na pewno pustego tata w pracy mama w pracy. O zapomniałam był kot w domu-Kanon.Przyszłam wzięłam go na ręce poszłam do siebie do pokoju  przebrałam w rzeczy jakieś byle jakie ,poszłam nakarmiłam Kanona zamówiłam sobie pizzę i poszłam odrabiać lekcje dziś nie miałam już ochoty wychodzić z domu.Gdyby była Ada to na pewno w domu 'zlądowałabym'
jakoś wieczorem a teraz jestem już w domu o 18.00.Rodzice wrócą dopiero o 20.00. Odrobiłam lekcje poszłam do salonu ,oglądałam jakiś film i pisałam sms'y z Adą.
-Już jestem -krzyknęła mama wchodząc do kuchni .
-ok.-odpowiedziałam nie odwracając wzroku.
-jadłaś coś ? byłaś u Ady?jak w szkole.?-codzienna regułka pytań mamy.
-pizzę sobie zamówiłam. Byłam. Ujdzie.A tata o ,której wróci?-Z tatą lepiej mi się dogadywała mimo , że był facetem jakoś bardziej mnie rozumiał , i oczywiście na więcej pozwalał.
-Nie wiem napisz do niego.Idę się wykąpać.A z Kanonem na dworze byłaś?
-Ehem-odpowiedziałam od niechcenia.
"Taaaata a o ,której będziesz w domu ?" odpowiedź była natychmiastowa "Za jakieś 45 minut. No chyba , że moja córeczka coś chce z  sklepu  to troszeczkę później" zawsze na mnie mówił 'moja córeczka' lub 'Nusia' od Lidia "Jakbyś mógł to jakieś batony , frugo, chipsy ,ciastka ,i coś dobrego; ) "
Po jakiejś godzinie w domu zjawił się tata z moimi zachciankami .Podbiegłam do niego dałam mu buziaka ,zabrałam moje 'zakupy' i pobiegłam do siebie. Poszłam się wykąpać ,wzięłam laptopa , do pokoju przyszedł Kanon siedziałam z nim na łóżku gdy nagle dostałam sms'a "Czuję się coraz gorzej , jest ze mną źle.Pamiętaj jesteś dla mnie jak siostra ." odpisałam jej szybko"Jadę. Rzuciłam wszystko ubrałam byle jakie ciuchy pobiegłam na dół
-tato jedziemy -wrzasnęłam na cały dom zanosząc się płaczem na pewno domyślił się , że chodzi o Adę. . Tata stawił się natychmiast z kluczykami.Po 10 minutach byłam już pod jej salą siedziałam i płakałam razem z jej mamą.Mdlała co chwila lekarze robili co mogli .Później jej stan się ustabilizował ,mogłam wejść do jej sali.
-Ale mnie przestraszyłaś-mówiłam do niej chociaż spała i mnie pewnie nie słyszała-więcej mi tak nie rób .Rozumiesz? -siedziałam tak jeszcze z nią 30 min gdy do sali wszedł po mnie tata i zabrał do domu.
Zasnęłam od razu .Tata siedział przy mnie do rana. Do szkoły oczywiście nie poszłam a on do pracy. Z rana pojechaliśmy do Ady.
To co tam usłyszałam zawaliło mój świat.
-Wiemy co jest Adzie -powiedział lekarz. Jego odpowiedź zrujnowała wszystko. Wpadłam w szał , zaczęłam krzyczeć , płakać , wyzywać wszystkich...

środa, 9 maja 2012

Postacie.

Lidia, brunetka. niebieskooka. 167 cm
Wiek-15 lat.
Klasa.-II B gimnazjum.
Rodzeństwo-Brak.
Rodzice-Agnieszka, Karol.
Zwierzęta-Kot-Kanon.
Przyjaciele-Ada,Alan.
Chłopak-Brak.
Zakochana-W Damianie.


Ada,blondynka,zielonooka. 160cm.
Wiek.-15 lat.
Klasa.-II B gimnazjum.
Rodzeństwo-Brak.
Rodzice-Anna,Michał
Zwierzęta-Chomik.
Przyjaciele-,Alan.Lidia
Chłopak-Brak.
Zakochana-W Adamie.


Alan.Brunet. piwnooki .176cm.
Wiek.-16 lat.
Klasa.-III C gimnazjum.
Rodzeństwo-Brat Kamil. 3 lata.
Rodzice-Klaudia,Damian.
Zwierzęta-pies. Nikon.
Przyjaciele-Ada,Adam,Damian.
Dziewczyna.-Brak
Zakochany-Nie.


Adam.Szatyn. niebieskooki. 175 cm.
Wiek.-16 lat.
Klasa.-III C gimnazjum.
Rodzeństwo-Brak
Rodzice-Asia,Jarek.
Zwierzęta-Brak.
Przyjaciele-Alan,Damian.
Dziewczyna.-Brak
Zakochany-Tak. W Adzie.


Damian.brunet.zielonooki.177 cm.
Wiek.-16 lat.
Klasa.-III C gimnazjum.
Rodzeństwo-siostra , Ola 8 lat.
Rodzice-Marta, Maciej.
Zwierzęta-Kot. Franek.
Przyjaciele-Alan,Adam.
Dziewczyna.-Brak
Zakochany-Nie.

 Amelia. Czarna. brązowooka.162cm
Wiek-15 lat.
Klasa.- II B gimnazjum.
Rodzeństwo.-Brat. Dawid 19 lat.
Rodzice.-Weronika. Piotr.
Zwierzęta.-Brak.
Przyjaciele.-Brak.
Chłopak-Brak.
Zakochany-Nie.

Dawid.brunet.niebieskooki.180 cm
Wiek.-19 lat
Rodzeństwo-Siostra.Amelia 15 lat.
Rodzice.-Weronika,Piotr.
Zwierzęta.Brak.
Przyjaciele-Kamil, Arek.
Dziewczyna-Brak
Zakochany-Nie.